Ayla

Deze maand zijn er weer drie jaaropleidingen van start gegaan. Tot nu toe super mooie weekenden, met fascinerende momenten en zeer mooie processen met de paarden! Het eerste proces dat ik hiervan wil belichten is dat van AYLA. Een zwarte Friese merrie, die Esther meegenomen had in het opleidingsjaar Free Gymnastic Arts. Een combinatie jaar van grondwerk en rijden, gebaseerd op gymnastiseren en zelfontwikkeling.

AYLA is niet zomaar een paard. Ze is een bijzondere case omdat ze volledig gerevalideerd moet worden. Toen Esther haar pas kocht was ze twee keer het formaat van wat je nu op de video’s terugziet. Ze was insuline resistent en haar lichaam zat vol met opgehoopte vetbulten. Ze had een lichte hoefbeen verzakking op alle vier de voeten, haar lymfesysteem werkte niet optimaal en ze haar stofwisselingssysteem was volledig ontregeld.

Naast al deze medische issues had ze ontzettend veel spanning in haar lichaam. Haar achterhand trad nauwelijks nog onder en haar lichaam bestond uit allemaal verschillende onderdelen die nog weinig met elkaar resoneerde. Na een volledige doorlichting in de kliniek was hun advies dan ook: “je kan haar beter laten inslapen”.

Een wil om te leven

Toch, je hoefde maar één blik op dit paard te werpen om te weten dat dit geen optie was! Ayla is een prachtig voorbeeld van hoop, levenskracht en de wil om te evolueren. Haar ogen stralen. Haar energie is licht en ze blaakt van de spirit. Gretig en dankbaar, welwillend en verwonderlijk neemt ze alles op dat je haar aanbiedt en probeert ze against all odds alle criteria te overstijgen.

Dit paard wilt léven, dit paard wilt hélen, dit paard wilt weer gezond worden!

Dus daar gaan we dan voor. Aangepaste voeding, supplementen, lymfedrainage, bemer therapie, een exact afgestemde huisvesting, een speciale manier van bekappen, aanvullend ondersteund met cranio sacraal of osteopathie behandelingen, en alles dat onderweg nog meer nodig blijkt te zijn om haar lichaam op te schonen en zo optimaal mogelijk te maken voor de training. Er is niets dat Esther niet voor haar over heeft.

Het ingrediënt ‘training’ is bij een paard zoals Ayla zeer noodzakelijk. Omdat het net dit is, dat een paard in het vermogen stelt zichzelf verder te kunnen ontwikkelen op gebieden die voorbij haar eigen beeldvorming gaan. Ze heeft inspiratie en richting nodig in wat ze allemaal kan en hoe ze nieuwe ervaringen kan omzetten in haar lichaam.

Ontplooiing en zelfontwikkeling

De eerste twee trainingsdagen van het opleidingsweekend waren gericht op ontplooiing en zelfontwikkeling tijdens het vrije gymnastiseren in het grondwerk. Afstemming, het vergroten van de mogelijkheden, zelfvertrouwen, openheid, synchroniciteit en het rustig aan ontdekken van meer doorstroming in de beweging. Iets dat hopelijk ooit uitmond in trots en draagkracht. Niet enkel voor het paard is dit een hele ontdekkingstocht, maar natuurlijk ook voor de mens. Want om op een authentieke manier je paard te stimuleren om in het grondwerk steeds krachtiger te gaan bewegen, moet je zelf exact datgene beheersen wat je van je paard wilt. Wil je souplesse, dan zal je deze souplesse moeten zijn; wil je verfijning, dan zal je deze verfijning moeten zijn; wil je kracht, dan zal je deze kracht ZELF moeten zijn!

Vloeiend leren bewegen met veel lichaamsbewustzijn, afgestemde toonzettingen, leren hoe je wat er is, kunt uitbreiden naar meer… dat waren de leeritems voor Esther.

De derde dag was gericht op het rijden en dit onderdeel was voor Ayla heel belangrijk. Want deze wijze van rijden is niet zomaar een vorm van gymnastiserend rijden. Geen oefeningen die het lichaam moet doen, geen vormen die waargemaakt moeten worden. Nee, als je al eerdere post van me gelezen hebt, dan weet je ondertussen dat ik een ietwat andere visie heb op wat gymnastiserend rijden zou moeten zijn voor een paard.

Een reis voor het lichaam

Voor mezelf is het rijden een reis voor het lichaam. Een helende, bijna medisch revaliderende manier van benaderen, waarin het zelfherstellend vermogen van het lichaam geactiveerd wordt op een soortgelijke wijze als dat ook bepaalde behandelingsvormen dat doen zoals o.a. cranio sacraal therapie en de niet manipulerende vorm van osteopathie etc.

Tijdens het rijden wordt er door de ruiter niets vormelijk gevraagd aan het paard. De ruiter creëert enkel de juiste omstandigheden waarin het paard zichzelf kan vinden en het hele (biodynamische) proces van zijn eigen lichaam leert doorgronden. De invloed van lichaamstaal en energie-doorgeeflijkheid van de ruiter spelen in dit proces een grote rol, alsook natuurlijk de kennis van en het gevoel met de biomechanica van het paardenlichaam. Het gevolg van deze benaderingswijze is dat alle ontwikkelingsstappen ontstaan vanuit de eigen inzichten van het paard. Niets wordt voorgekauwd. Hierdoor verankert het veel dieper en geeft het een blijvend resultaat. Nog een gevolg van deze benaderingswijze is dat alles op de tijd van het paard plaatsvindt en er geen dingen in het lichaam geforceerd kunnen worden.

Een aanzienlijk verbeterde balans

Op Ayla maakte deze vorm van rijden een grote indruk. Na een paar rondjes verbeterde de balans aanzienlijk en begon ze steeds meer de mogelijkheden van haar lichaam te onderzoeken en spanning los te laten.

Kenmerkend aan haar eerdere wijze van lopen was de gespannen ruglijn, inactieve buiklijn, grote afwijking op de schouder en voornamelijk het totaal niet meer kunnen ondertreden van de achterbenen. Ayla maakte zeer korte passen waarin ze gemiddeld 40 cm achterbleef tov het spoor van haar voorvoeten. Ondanks eerdere gymnastische oefeningen die Esther in het verleden van andere instructeurs had meegekregen, was hier amper verandering of verbetering in te brengen.

Na 3 bakrondjes liep Ayla qua lengte netjes in het spoor van de voorvoeten. Dit ruimer ondertreden van het achterbeen opende haar ruggenwervels, activeerde lichtjes haar buikspieren waardoor Ayla voor het eerst kon ontdekken dat ze haar rug los kon laten. Proesten, briezen,… het was allemaal zo nieuw voor haar.

Uiteraard is dit een eerste stap. Het is een nog heel pril onderzoek van loslaten, even weer aanspannen omdat ze bang is de balans te verliezen, opnieuw vertrouwen en weer loslaten,… tot het eindigt met geloof.

Ontroerend

Deze eerste stappen van een paard vind ik altijd heel rakend. Ze zijn ontroerend mooi. Want het is zo kwetsbaar en zo puur wanneer een paard zichzelf op deze manier her-vindt. Het gaat ook altijd samen met zoveel verwondering. Paarden die denken dat ze het niet kunnen en dan omwille van de juiste omstandigheden ineens ontdekken dat er nog een hele wereld ligt achter het beeld dat ze van zichzelf hebben.

Dit alles zal zich natuurlijk nog verder moeten ontplooien. Het grondwerk kan haar bieden dat ze een nieuwe vrijheid in zichzelf terugvind waardoor haar trots en zelfvertrouwen geactiveerd worden. Het rijden kan het beeld wat ze over haar lichaam heeft verruimen zodat ze weer in de kracht ervan kan gaan geloven.

Dit zijn vaak de paarden die verbazen. Ze komen heel slecht binnen maar ontwikkelen zo dankbaar. De hoofdreden hiervoor is dat er meestal in deze dieren een enorm sterke wil zit om te groeien.

Levenskracht, … het ingrediënt wat overal wonderen verricht.