RUBIO, kwaliteiten van het natuurlijke paard
Wat zou dit werk zijn als ik niet zo vaak de mogelijkheid had gehad om het gedrag van echte natuurlijke paarden te beleven, ver van onze maatschappelijke omstandigheden.
Nog niet zo lang geleden scheef ik de post over het karaktertype van De Onverstoorbare. Een type die ik in de afgelopen 25 jaar zo af en toe tegenkom op trainingen.
Het is altijd een hele eer om met deze paarden te werken. Ze zijn wijs en gehard. Goudeerlijk en staan dicht bij hunzelf.
Het eerste paard wat ik van dit karaktertype in mijn leven ontmoette was RUBIO. Een jongen die het waard is om even iets meer over te vertellen!
In de periode dat we reizen in de Pyreneeën organiseerde, werkte we met een kudde paarden die het hele jaar door los in de bergen leefde op 800 hectare. Om door zulke onherbergzame gebieden te rijden heb je namelijk echte klimgeiten nodig en onze paarden in Nederland of Belgie kunnen zoiets niet aan.
Aan het begin van de zomer wandelde we met een paar halsters en leidtouwen omhoog, het gebied in waar de paarden leefde en gingen we de kudde zoeken.
Eenmaal gevonden was het halster aan, touw vastknopen, op hun blote rug springen en zo reden we de kudde naar de basisplek waar vanuit we de reizen organiseerde.
Voor ons was dit steeds een magisch en symbolisch moment. Het wederzien van de paarden die ons zo dierbaar waren en waar we de komende vier maanden intensief dag en nacht mee samen zouden gaan leven. Een ritueel wat zich zich ieder jaar herhaalde.
Dezelfde, als dat we ze na de zomer opnieuw terugreden naar hun wintergebied. Hun de halster weer afdeden, afscheid van ze namen en ze een vrij leven gunde voor de komende acht maanden.
Rubio was de leidruin van deze kudde. Een kleiner robuust gebouwd bergpaardje die niemand uitzonderlijk opviel. Hij was niet de mooiste van de kudde en ook niet de snelste. In normale omstandigheden was hij altijd zo rustig en beheerst dat je zowaar over hem heen keek.
Maar als we eenmaal onderweg waren en door gebieden heen reisden waar ook andere groepen wilde hengsten los liepen, dan veranderde zijn aanblik.
Op dit soort momenten keek niemand nog over dit paard heen. Zijn bescheiden onopvallendheid veranderde in een verschijning wat een groot respect afdwong van zijn omgeving!
Hier zag je de echte kracht van Rubio naar boven komen. Een kracht die in potentie altijd aanwezig was maar enkel ingezet wordt waar nodig.
Groots, onverstoorbaar en absoluut onbuigzaam.
Met deze indrukwekkende uitstraling ging hij wanneer nodig tussen zijn kudde en in de verte, voor hem vreemde hengsten instaan om het geheel te beschermen.
Het was een uitstraling waar geen poeha aan te pas kwam. Statig en duidelijk, kalm en onwrikbaar zond hij met zijn lichaamstaal een boodschap de wereld in: “Kom niet in de buurt van mijn kudde!”
Een magnifiek staaltje leiderschap waar maat aan genomen kan worden.
De Pyreneeën is een ruig gebied om in te rijden. We grapte vroeger altijd dat een pad pas een pad was, als wij erover heen gegaan waren. Dat vertelt ook meteen iets over de avontuurlijke manier van reizen die we hadden. Schuivende rotsstenen, ravijnen en dwars door de bush. Niets was ons vreemd of de paarden te gek!
Als we deelnemers hadden die op de inschrijvingspapieren meer rijervaring opgaven dan ze in realiteit hadden, dan mochten deze mensen op Rubio rijden.
Misschien denk je dan: maar op de leidruin? Dat is toch moeilijker?
Het tegendeel is echter waar. Want nét omdat dit paard zoveel innerlijke balans had, was hij heel vrij om zorg voor zijn ruiter te dragen.
Dit karaktertype is heel verantwoordelijk. Niet omdat hij je zo graag mag, maar omdat hij het beter weet.
Als we een steile klim of afdaling hadden zorgde Rubio ervoor dat hij zijn passen zo zetten dat zijn ruiter beter kon blijven zitten. Als je zonder zadel op hem reed, dan voelde je een duidelijk verschil in dat je op zijn rug veel minder snel naar achteren of naar voren gleed. Op Sarah, onze leidmerrie kon je dit fenomeen ook waarnemen. Anders dan op de andere paarden van de kudde.
Dit zijn paarden die, als je je balans verliest, onder je stappen zodat je niet valt. Die voortdurend inschatten of ze met hun ruiter wel of niet onder takken door kunnen, omdat ze niet enkel hun eigen lichaam inschatten, maar ook die van jou.
Maar wat me altijd nog het meeste ontroerde aan Rubio is hoe hij zijn héle kudde liet gaan als we gingen galopperen en netjes met zijn ruiter bleef stappen als hij vond dat je niet de balans had om mee te kunnen draven of galopperen. Op het einde van het pad gingen we dan altijd met z’n alle staan wachten tot Rubio 10 minuten later in de verte verscheen. Zijn ruiter veilig en wel, al stappend, naar ons toe brengend.
Dit zijn de kwaliteiten van paarden waarvan door fok of omgang het karakter niet aangetast is. Dit zijn de kwaliteiten van o.a. De Onverstoorbare. Een onverstoorbaar gevoel van Zelf, leiderschap, wijsheid en overzicht.
Wat heb ik een lol met hem gehad als we de hele kudde los mee moesten nemen om hun aan de dichtbijzijnste rivier te laten drinken of door het dorp heen moesten loodsden. En tijdens de wat zwaardere reizen waarin Rubio meestal los liep omdat hij het zadel met de zwaarste paktassen droeg. Hierdoor werd hij ruim 60 cm aan de linker en rechterzijde van zijn lichaam breder. Een beste uitdaging op sommige paden, maar het lichaamsbewustzijn en de skills waarmee deze jongen dit allemaal voor elkaar kreeg waren altijd bewonderenswaardig!
Rubio avancer. Vient Rubio… klanken die voor eeuwig in mijn hart zitten en die iedereen zal herkennen als je ooit met ons gereisd hebt.