Dingen zijn niet altijd wat ze lijken

Twee jaar geleden kwam deze jongen in training. Hij was net een jaar geleden aangekocht door Inge en een prachtige verschijning om te zien. Groot, imposant en temperamentvol. Qua karakter een hand vol zeg maar.

Cilon was zonder twijfel een vuurtype en de eerste keer dat ik hem in de bak had stoof hij dan ook alle kanten uit. Het was heel interessant om te zien uit hoeveel lagen dit paard bestond en hoe hij voortdurend switchten tussen dat alles. Van nerveus tot uitdagend, stoer tot terughoudend, ontwijkend tot agressief. Er zat echt zoveel in dat het bijna onmogelijk was om te duiden wat zijn echte karakter was.

Deze eerste sessie maakte dan ook een grote indruk op hem. Het in gesprek gaan met al deze facetten van zijn karakter maakte dat Cilon overal antwoord op kreeg en dat bracht hem rust. De agressie werd gekaderd, de uitdagendheid geapprecieerd, de stoerheid aangewakkerd, de terughoudendheid gerespecteerd en de kwetsbaarheid gesteund.
Na dit eerste uur voelde hij zich al een ander paard dan tevoren.

Een kwetsbare binnenkant

Ondanks de hele mooie verschijning die je bij dit paard zag aan de buitenkant, lag hij dus aan de binnenkant helemaal overhoop met zichzelf. Cilon was een paard die zich eigenlijk heel alleen voelde en deze kwetsbare eenzaamheid overschreeuwde door aan de buitenkant van zichzelf te leven. Dat maakte hem zo rusteloos en onberekend.

Net zoals bij Cilon zie je dit gedrag bij zo veel paarden in de traditionele paardenwereld. Meestal wordt dit door mensen geïnterpreteerd als ‘mijn paard is fris, heeft veel bloed, temperament etc’. Maar het is geen normaal of natuurlijk gedrag om de hele tijd in de omgang zo groots te zijn. Een gebalanceerd paard beheerst zijn eigen temperament en niet andersom; het temperament gaat aan de haal met het paard.

Deze jongen had dus nog veel te leren en te ontdekken over zichzelf.

Ruimte om te groeien

Toen Inge hierna met hem deelnam aan de jaaropleiding duurde het verschillende grondwerk sessies voor Cilon hélemaal tot rust kwam in zichzelf en daar ook kon blijven. Zijn ogen werden zachter en hij kreeg een heel andere uitdrukking. Achter dit grootse imposante paard wat vroeger door de bak stoof zat een heel vriendelijk, licht onzeker dier die eigenlijk in geest veel jonger was dan hij liet verschijnen.

Zijn binnenkant had nooit veel ruimte gekregen om echt te groeien. Een logisch gevolg, want als paarden aan de buitenkant van zichzelf leven overschreeuwen ze wat ze aan de binnenkant voelen. Dat brengt ze in een staat van overleven en daar is geen ruimte voor echte ontwikkeling. Het paard, hoe mooi hij ook in beweging toont, blijft achter in het proces tot volwassenheid.

Wanneer de mentale onrust groter is dan de lichamelijke pijn

Toen Cilon eindelijk bij zichzelf kwam en ging voelen kwamen vervolgens nog wat andere schrikwekkende dingen aan het licht.
Dit prachtige gebouwde lichaam, met een bewegingspotentie waar je bij de aankoop veel voor betaald, was totaal niet wat het leek.
Hier was in het begin helemaal niets van te zien omdat hij zoveel onrust had in zichzelf dat hij voortdurend over zijn pijn heen liep.

Bij paarden met zoveel vuur gebeurt dat snel want de mentale trigger is dan groter dan de lichamelijke pijn. Dit geldt overigs voor elk levend wezen. Het maakt niet uit wat er in je lichaam speelt, als je moet vluchten dan loop je wel.

Toen Cilon tot rust kwam zagen we dat hij een ruime 50 cm met zijn achterbenen achterbleef tov het spoor van zijn voorhoeven. Dat betekent dat hij hele korte stappen zetten en af en toe zelfs kreupelde.
Het vreemde was dat dit enorm zichtbaar werd op de rechte lijn en hij meer kon verruimen op de cirkel. Alleen dit gegeven zou al een reden tot grondig lichamelijk onderzoek moeten zijn, want normaal is dit andersom.

Weten wat er speelt

De volgende stap was dus om hem bij de kliniek helemaal te laten doorlichten. In het SMDC te Heesch werd ontdekt dat hij op zowel de rechter als de linkerkant van zijn SI gewricht botwoekering had. Deze botwoekering had door compensatie ook een ontsteking in de rechter knie veroorzaakt, die er waarschijnlijk al ruime tijd zat. De blessure bleek van oude aard. De kans is groot geweest dat hij op jonge leeftijd een keer goed achterover geklap is op een harde ondergrond, want dit soort aandoeningen ontstaan meestal door harde valpartijen.

Langzaam begon dus nu ook een revalidatie proces, om naast zijn psychische welzijn ook zijn lichaam weer te herstellen.
Een dergelijke aandoening krijg je nooit meer helemaal weg, maar met afgestemde training kan je wel de spieren krachtiger maken waardoor het lichaam er beter mee om kan gaan.

Het belang van je veilig voelen

Het verhaal van Cilon geeft zo mooi weer hoé belangrijk het is dat paarden AANSLUITING vinden bij hun mens. Het gevoel krijgen dat ze gezien worden.

Vaak wordt teveel vergeten dat ook paarden, net zoals wij mensen, gedurende hun leven guidens nodig hebben. Guidens over hoe ze met de wereld om hun heen om kunnen gaan, hoe ze de dingen die ze voelen en beleven kunnen verwerken.
Veel innerlijke moeilijkheden vallen te voorkomen door iemand die je het gevoel geeft dat je er niet alleen voor staat. Paarden zijn kuddedieren, net zoals wij mensen. We zijn beide niet gemaakt om de wereld alleen te moeten trotseren. Iedereen heeft namelijk reflectie nodig.

Cilon had het geluk door iemand gekocht te zijn die al dit ambieerde en het innerlijke welzijn van haar paard vooropstelt. Maar veel van deze PRE types belanden in de sport waar deze grootste bewegingen gewild zijn en niet gekeken wordt naar wat de prijs aan de binnenkant hiervan is voor het paard.
Als dit met Cilon gebeurt was, dan was zijn blessure waarschijnlijk pas jaren later aan het licht gekomen wanneer het lichaam zoveel pijn heeft dat het eigenlijk al te laat geweest zou zijn.

Het hoeft niet het één of het ander te zijn

Paarden kunnen van nature waanzinnig krachtig en gracieus bewegen. Dit kan zich manifesteren vanuit onrust OF vanuit zelfbewustzijn en beheersing. In dit laatste geval hoeft het nergens ten koste van hun psyche te gaan. De weg hier naartoe is alleen vele malen langer.
Ook hier komen we dus weer terug op die éne vraag die de dag van vandaag steeds meer gesteld wordt:

Waar ga je voor?

Het snelle resultaat OF een duurzame kwaliteit die voor het leven is…?